Liščar
Celer je porijeklom iz Evrope, Azije i Sjeverne Afrike gdje i danas rastu divlje forme. Danas se najviše koristi u Americi gdje se koristi kao salata. Istorijski podaci govore da se celer koristio kao ljekovito bilje i prije nekoliko hiljada godina. Kao povrće, počeo se koristiti tek u XVII vijeku. Danas se koristi kao začin, salata, varivo i kao lijek u narodnoj medicini. Celer je bogat ugljenim hidratima, vitaminima (posebno vitaminom C i provitaminom A), mineralima (kalijumom, natrijumom, magnezijumom i fosforom). Celer lišćar (var. secalium) - razvija veliki broj nježnih i aromatičnih listova; korijen je razgranat i žiličast.
Korjenaš
Celer korijenaš je dvogodišnja biljka, a za konzumaciju se koristi njegov zadebljali korijen i lišće. Liščar i rebraš (bjelaš) nemaju zadebljanja korijena. Liske su krupnije od peršuna, glatke i sjajne, višestruko urezane. U drugoj godini potjera cvjetna stabljika (70 - 100 cm), koja se grana.
Kod nas se najviše uzgaja celer korjenaš, a od kultivara najpoznatiji je Praški orijaš, stari češki kultivar. Noviji kultivari selekcionirani prvenstveno za zadebljali korijen imaju srednje bujno lišće, krupni okrugli ili ovalni zadebljali korijen. Pokožica mu je glatka, a čupavo korijenje ima samo na donjem dijelu, što olakšava vađenje i čišćenje. Unutrašnje tkivo jednolino je i bijelo, ne stvara unutrašnje šupljine i nakon kuvanja ne mijenja bijelu boju.
